Veldwerkers noemen ze zichzelf, de vrijwilligers van het Solidariteitsfonds in de gemeente Oss die mensen in acute financiële nood bijstaan. Ze willen dat het fonds bekender wordt, want dat laat nog te wensen over. “Hoe (sneller we) meer mensen we kunnen helpen, hoe beter.”
Een paar voorbeelden: een gehandicapte man die een speciale vaatwasser nodig heeft. Een vrouw op leeftijd die een rekening van 200 euro heeft openstaan bij de apotheek. Een gezin dat geen geld heeft voor laminaat op hun nog niet bedekte betonvloer. Een man die een fiets nodig heeft om naar zijn nieuwe werk te kunnen. Vrijwilligers André van der Wielen en Rien Wittenberg uit Oss zouden het liefst hebben dat mensen in acute, financiële nood zelf aan het woord zouden komen. Maar ze weten dat de schaamte om naar buiten te treden heel groot is. En dat mensen dat dus niet willen. “We zijn met vier veldwerkers, die elk zo’n tien tot twaalf acute hulpverzoeken per jaar behandelen. Maar we kunnen er meer aan.”
Hoe eerder, hoe beter
Daarom vertellen ze zelf maar over hun vrijwilligerswerk om mensen met acute geldelijke hulpvraag te helpen. “Wij willen dat er veel meer bekendheid komt voor het Solidariteitsfonds, op een of andere manier laat dat nog steeds te wensen over.” Hoe eerder mensen hulp zoeken, hoe beter want dat kan erger voorkomen.
Beiden zijn gepensioneerd en zijn sinds enkele jaren actief voor het fonds. Van der Wielen was leerkracht in het speciaal onderwijs, Wittenberg heeft een achtergrond bij de Belastingdienst. Wittenberg kwam via een folder in de wachtkamer van de huisarts bij het Solidariteitsfonds en van der Wielen is via hem ook aangesloten. ”Wanneer je stopt met werken, heb je behoefte aan een nieuwe sociale omgeving.” Naast hen zijn Henny Pijnacker en Anton Raams veldwerker bij het Osse Solidariteitsfonds.
Optelsom van problemen
“Wat overeenkomt bij mensen die bij het fonds aankloppen, is dat ze in ernstige financiële problemen zijn beland en plotseling geconfronteerd worden met niet voorziene kosten. Om allerlei redenen: vaak komt het door een optelsom van problemen, soms lijkt het alsof ze alle tien plagen van Egypte hebben meegemaakt. Deze mensen zitten vaak al bij de Voedselbank. Sommigen maken gebruik van hulp van de gemeente, maar niet iedereen weet even goed de weg naar de voorzieningen te vinden. Soms zijn de potjes van de gemeente uitgeput en komen mensen simpelweg geld tekort voor bijvoorbeeld het aanschaffen van een matras.”
Van der Wielen en Wittenberg verlenen geen structurele hulp aan mensen, daar zijn andere organisaties en mensen voor. “Wij verlenen echt alleen acute hulp, zodat mensen een zetje krijgen om weer verder te kunnen, dat ze weer kunnen ademen.” Hoewel het Solidariteitsfonds in heel de gemeente Oss werkt, zijn er vooral vanuit de stad Oss verzoeken om hulp.
Wat daarnaast opvalt is dat er vooral jongeren en mensen van middelbare leeftijd aankloppen bij het fonds. “Ouderen ervaren kennelijk een nog grotere drempel om een beroep op ons te doen. Waarom is onduidelijk, misschien heeft het met de opvoeding te maken waarin je vaak te horen krijgt dat iedereen zijn eigen boontjes moet kunnen doppen.”
Van der Wielen en Wittenberg oordelen niet, ze luisteren. “En doen wat we kunnen doen. Mensen krijgen nooit rechtstreeks geld van ons, als zij iets nodig hebben kopen wij deze spullen voor hen. Zodat we zeker weten dat het geld goed besteed wordt.”
De vrijwilligers gaan altijd zelf bij de mensen op bezoek. “Om hen te spreken in een voor hen veilige omgeving.” Tijdens het afgelopen coronajaar waren de contacten noodgedwongen telefonisch. Ze voelen zich soms net Sinterklaas, Van der Wielen en Wittenberg. “Omdat je mensen zo blij kunt maken. Je laat bovendien zien dat ze er niet alleen voor staan. Het is erg dankbaar werk, we raden het iedereen aan.”
Meer informatie over het Solidariteitsfonds Oss: mail naar solidariteit.oss@gmail.com.
